Mijn moeder had twee zware koffers in de hand. Mijn zwager zag de hoge smalle trap die ze op moest en stelde galant voor om de koffers van haar over te nemen. “Nee, ik doe het zelf wel.”
Ik schoot in de lach. Het was ook zo’n maf gezicht. Mijn tengere moeder met die zware koffers, terwijl mijn potige zwager met lege handen achter haar aan liep. Hij begreep echt niet waarom mijn moeder ze per se zelf wilde tillen.
In tweede instantie verging het lachen mij, want ik realiseerde me dat het mezelf ook had kunnen overkomen. Hoe vaak zeg ik niet: “ik ben sterk genoeg hoor” of “nee, dat doe ik zelf wel (me heel stoer voelend)!”
Het is natuurlijk goed om je eigen verantwoordelijkheid te nemen. Maar stel je eens voor dat ze dat galante gebaar wel had geaccepteerd. Dan had mijn zwager die zware koffers getild en mijn moeder haar krachten gespaard. Zij was hem dankbaar geweest voor zijn hulp en hij had zich waardevol gevoeld. Ze waren dichter bij elkaar gekomen. Want dat is de andere kant van hulp accepteren. Je gaat van je eigen eiland af en voelt je verbonden met elkaar.
Vaak is dat een thema in coachingsgesprekken:
autonomie versus verbondenheid.
Veel professionals die bij mij komen hebben moeite met de zelfstandige of zelfs dominante houding van collega’s en merken dat ze zich als reactie afhankelijk opstellen. Zij laten zich intimideren door de stoere praat en voegen zich naar de wensen van de ander. Zij sneeuwen onder en luisteren onvoldoende naar hun eigen mening. Het lukt hen gewoonweg niet om zichzelf staande te houden en om zich ook te laten horen.
Simpel verwoord: JIJ + IK = JIJ
Er zijn ook genoeg professionals die zich meer thuis voelen in de autonome rol dan in de afhankelijke rol. Soms zijn ze zo zelfstandig, dat ze moeite hebben met verbondenheid. Afhankelijkheid is lastig voor hen en hulp vragen bijna onmogelijk. De eenzaamheid en afstandelijkheid kan hen dan opbreken, niet alleen in werksituaties, maar ook privé.
Versimpeld: JIJ + IK = IK
Het ultieme streven is om, in contact met de ander, allebei jezelf te blijven. Verbonden te blijven met jezelf en tegelijk ook met de ander. Dan ontstaat ook wederzijdse afhankelijkheid en voeg je iets toe aan je (werk)relatie.
Ofwel: JIJ + IK = JIJ + WIJ + IK
Voor mij is dat een belangrijk thema. Soms wil ik alles zelf oplossen en sluit ik alle hulp buiten. Een andere keer vergeet ik te luisteren naar mezelf in de (mentale) aanwezigheid van de ander. Maar gelukkig baart oefening kunst, en kan ik nu meestal mezelf zijn (en blijven) in contact met de ander.
Het is belangrijk om je bewust te zijn van je eigen rol in deze wisselwerking. Onderzoek welke kracht en welke belemmeringen jij ervaart. En wat is dan het belangrijkste wat jij wilt veranderen? Als je dat weet ga je oefenen. Oefenen met ander gedrag is best lastig. Je schiet snel door in het tegengestelde gedrag (of je schiet weer terug in je eigen gedrag). Maar als je weet wat je wilt en inziet wat er gebeurt, zul je merken dat je steeds een stapje verder komt.
Wil jij hier ook mee aan de slag en kun je daarbij wel hulp gebruiken? Dan ben je van harte welkom bij mij voor ondersteuning. Hier kun je bijvoorbeeld verder lezen over het coachingstraject Baas Ik, waarin ik je help om openlijk jezelf te zijn (en te blijven!).
Wil je vaker een EIGEN BAAS ontvangen? Op deze pagina kun je je aanmelden.
Hartelijke groeten van Els Vessies
BAZIK Professional Coaching -info@bazikcoaching.nl - Tel 0630063544 - https://www.bazikcoaching.nl
- Wat wil ik? Weet wat je wilt, zeg het, doe het en geniet ervan! -
Maak jouw eigen website met JouwWeb